İdarəetmə nəzəriyyəsində belə deyim var ki, nəyi ölçmürsən, onu idarə etmirsən.

Uzun, yoxsa qısamüddətli hədəflərə daha çox diqqət yetirmək lazımdır? Bu sual yeni rəhbərlər, xüsusən yeni CEO-ların qarşısında tez-tez durur.

Əksər şirkətlər bəyan edir ki, əməkdaşları ən dəyərli resurslarıdır, avadanlığı almaq olar, biznes prosesləri qurmaq üçün məsləhətçiləri cəlb etmək olar, dəyər və fərq yaradanlar isə məhz işçilərdir.

2000-ci illərin ən əvvəlində - karyerama başladığım dövrdə şəxsi brend anlayışı, bəlkə də, var idi, lakin mən onunla tanış deyildim.

Tez-tez sahibkarlar və şirkətlərin üst rəhbərliyindən belə mülahizə eşitmək olur ki, bizim biznes çox spesifikdir, heç bir başqa biznesə bənzəmir...

İnsan Resursları (Human Resources – HR) funksiyasının əhəmiyyətindən bu gün çoxları danışır. Real vəziyyət isə fərqlidir.

İşdən çıxarma işçiyə qarşı tətbiq oluna bilən ən sərt cəza növüdür. 23 illik iş həyatımda iki diametral fərqli olan yanaşma ilə qarşılaşmışam...

Etiraf edim ki, bədbin insanları müəyyən dərəcədə başa düşmürəm. Ola bilər ki, bu mənim nikbin təbiətimdən irəli gələn həyat fəlsəfəmlə bağlıdır.

Bəzən rəhbərlər çox işləsələr də, öz məhsuldarlıqlarından narazı qalırlar. Bunun əsas səbəbi də odur ki...

Heç nə vaxtsa daim “mükəmməllik” axtarışında olan və əməkdaşlarının ən yaxşı işində belə qüsur tapmağa çalışan rəhbərlə qarşılaşmısınız?